Jeżeli związek dwóch słów polega na identyczności, mamy figurę: jest to powtó­rzenie. Jeżeli zaś polega na przeciwstawie­niu, to też jest figurą: antytezą. Jeżeli jeden z wyrazów denotuje ilość mniejszą lub większą niż drugi, znów będziemy mówić o fi­gurze: będzie to g r a d a c j a. Jeśli jednak sto­sunek zachodzący między dwoma wyrazami nie daje się nazwać żadnym z tych terminów, jeśli jest zupełnie inny, wówczas twierdzimy, że wypowiedź nie jest figuralna aż do momentu, kiedy nowy badacz retoryki nauczy nas opisu nie dostrzeganej wprzód relacji.Każdy stosunek zachodzący między dwoma (lub wieloma) współobecnymi wyrazami może więc stać się figurą; ta możliwość staje się jednak rzeczywistością dopiero wtedy, gdy od­biorca wypowiedzi dostrzeże figurę (jest ona bowiem tylko wypowiedzią postrze­ganą jako taka, niczym innym).