Pierwszą kategorią, na jakiej się zatrzy­mamy, jest kategoria subiektywnej lub obiektywnej znajomości przedstawianych zdarzeń (trzymamy się tych terminów z braku lepszych). Percepcja daje nam informacje za­równo o tym, co jest postrzegane, jak o tym, kto postrzega: pierwszy typ informacji nazy­wamy obiektywnym, drugi — subiektywnym. Nie należy mieszać tego faktu z możliwością przedstawiania opowiadania w pierwszej oso­bie: czy narracja jest prowadzona w pierwszej, czy w trzeciej osobie, zawsze może dostarczać nam obu typów informacji. „Zwierciadłami” nazywał Henry James postacie, które są nie tylko postrzegane, lecz także postrzegające: je­żeli pozostałe postacie są przede wszystkim obrazami odzwierciedlanymi przez jakąś świa­domość, to ta świadomość jest właśnie takim zwierciadłem. Zęby dać tylko jeden przykład: czytając W poszukiwaniu straconego czasu czerpiemy większość informacji o Marcelu nie z jego czynów, lecz ze sposobu, w jaki postrze­ga i osądza cudze czyny.