Jej przed­miotem były zawsze dzieła literatury pięknej, dzieła sztuki literackiej. Ale granice tej grupy dzieł nie były nigdy ostro zarysowane. Zosta­wimy tę nieostrość granic na razie na boku. Rozwój poetyki jest bardzo nierównomierny. Intensywność jej uprawiania i rozwoju zależa­ła i zależy od podstawowych założeń dotyczą­cych literatury i całej ludzkiej kultury. Jedno z tych założeń stymulujących rozwój poetyki można by sformułować tak: sztuka jest tym, co człowiek tworzy zgodnie z przyjętymi reguła­mi drugie mówi o tym, że dzieła sztuki i sze­rzej: wszelkie dzieła kultury — są zmediatyzowaną ekspresją ich autora. W istocie oba zało­żenia są ze sobą związane. Okresy, które są skłonne traktować dzieła kultury jako bezpo­średnią, niczym nie zmediatyzowaną ekspresję ludzkich przeżyć wartości nie mają powodu do zajmowania się dyscypliną, która mówi o for­malnych prawach, normach budowania dzieł sztuki słownej.