Z dwóch wyróżnionych rzeczywistości, rzeczywistości systemu języka i rzeczywistości jego realizacji ‘ w ludzkich wypowiedziach przedmiotem zainteresowania językoznawstwa stawał się system języka — rozumiany jako jedyna rzeczywistość podległa prawom, której inwariantny, społeczny mechanizm da się zbadać i opisać i która jest niezależna od świadomej działalności jednostek mówiących. Wypowiedzi, ludzkie realizacje systemu, są indywidualne i przypadkowe. Pozostają poza terenem zainteresowania językoznawstwa stricto sensu .Warunkiem rozwoju poetyki strukturalnej z natury rzeczy, z natury dyscyplin, dla której podstawą obserwacji są całościowe wypowiedzi-teksty, musiało być osłabienie ostrej i nieusprawiedliwionej teoretycznie w swej ostrości, opozycji między systemem języka a jego realizacjami w wypowiedzi.
