Wiele przypadków daje się tu łatwo wyodrębnić: a — zawieszenie czasu, czyli pauza, występuje wtedy, gdy czasowi wypo­wiedzi nie odpowiada żaden czas fikcji: będzie to przypadek opisów, ogólnych refleksji itp., b — jest wręcz przeciwnie, gdy żadna porcja czasu wypowiedzi nie odpowiada czasowi, który upływa w fikcji: jest to oczywiście pominięcie całego okresu, czyli elipsa,  — zaznajomi­liśmy się już z trzecim podstawowym przypad­kiem, mianowicie doskonałej zbieżności dwóch czasów: może ona zajść tylko dzięki mowie niezależnej, przy wprowadzeniu rzeczywistości fikcyjnej do wypowiedzi, tworząc przez to sce­nę, d — i jeszcze dwa przypadki pośrednie dają się pomyśleć: te, w których czas wypo­wiedzi jest dłuższy lub k r ó t sz y od cza­su fikcji.