Percy Lubbock w cytowanej już książce podjął się oceny arcydzieł przeszłości posługując się kryterium punktu widzenia: je­żeli utwór ma być udany, ma być piękny, nar­rator nie powinien zmieniać punktu widzenia przez cały czas opowiadania, jeżeli zaś zmiana taka nastąpi, musi być uzasadniona intrygą całą strukturą dzieła. Opierając się na tym kryterium można umieścić utwory Jamesa wy­żej od utworów Tołstoja.Koncepcja ta, wciąż żywa, miała swoje in­teresujące przedłużenia, aczkolwiek poszczegól­ni jej zwolennicy zdaje się’ zupełnie nie wie­dzieli o sobie. W tej perspektywie należy uj­mować liczne stwierdzenia rozsiane w cytowa­nej już pracy Bachtina. W swej książce, nie­wątpliwie jednej z najważniejszych w dziedzi­nie poetyki, Bachtin przeciwstawia gatunek dialogiczny czy polifoniczny gatunko- wi monologicznemu, do którego należy powieść tradycyjna (jak widzieliśmy, były to raczej typy).