Gra rolę tytułową w sztuce „Wariat” Przeździeckiego i jest już od dawna inną osobowością. Jest znowu, jak tyle razy, bezradnym, zagubionym czło­wiekiem, który szuka miejsca na Ziemi… Popatrzcie raz jeszcze: stoi tam po prawej stronie ze swoim bolesnym przejmującym uśmiechem. Jest równocześnie groteskowy i głęboko tragiczny. Nie wiedzieć kiedy, majdaniarz z „Legionu ulicy”, wiecz­ny chłopczyk, stał się dojrzałym mędrcem.Właściwie nigdy nie miał czasu być sobą. Po bar­dzo długim dzieciństwie przekroczył od razu próg starości. Ale to był także próg, za którym zaczęła się wielka sztuka. A poza tym — czy jest stary? Może grać teraz postacie w każdym wieku.