Utwory zorganizowane według tego porząd- jku nie są zwykle zwane opowiadaniami; tego typu struktura była w przeszłości bardziej .rozpowszechnio na w poezji niż w prozie. Dla­tego też głównie badano ją w poezji. Można określić w sposób ogólny ów porządek jako istnienie mniej lub bardziej regularnego ukła­du tekstowych jednostek. Stosunki logiczne lub czasowe schodzą na drugi plan albo znikają zupełnie, a organizację tworzą przestrzenne stosunki elementów. (Ta przestrzeń oczywiście musi być pojmowana w szczególnym sensie, ma ona oznaczać pojęcie immanenitne wobec tekstu).Ten tekst, którego układ jest utworzony przez porządek liter, jest oczywiście tylko nie­co naiwną ilustracją podstawowej zasady poe­zji. Można by przypomnieć tu rysunki tworzo­ne z liter; weźmy (Un coup de des) Rzut kości Stefana Mallarme albo Kaligramy Guillaumea Apollinaire’a.