Można więc wyróżnić trzy działy proble­mów analizy literackiej w zależności od tego, czy dotyczą wysłowienia, kompozycji czy treś­ciowego aspektu tekstu. Podział ten od dawna jest znany w poetyce, jakkolwiek różnie był nazywany, a jego szczegółowe sformułowania zależały od rozmaitych punktów widzenia. Taik więc retoryka starożytna wydzielała w swojej domenie elocutio (aspekt wysłowienia), dispo- sitio (aspekt kompozycji) i inventio (aspekt wy­nalazczości treściowej); a znów formaliści ro­syjscy dzielili pole badań literackich na styli­stykę, kompozycję i tematykę; wreszcie we współczesnej teorii językoznawczej wydziela się fonologię, składnię i semantykę. Zbieżności te ukrywają jednakże niekiedy głębokie różnice i ocenić treść proponowonych tutaj terminów można dopiero po ich opisaniu.