Na zachodzie Europy po drugiej wojnie światowej pod różnymi wpływami — w szerze­niu których znaczną rolę odegrały przekłady rosyjskich formalistów i czeskich strukturalistów, osobisty wpływ wystąpień R. Jakobsona i rozwój antropologii strukturalnej jako całoś­ci — ukształtowało się kilka ośrodków upra­wiających poetykę strukturalną . Tzvetan Todorov, znający doskonale tak istotne dla tej dy­scypliny osiągnięcia szkoły formalnej i jej póź­niejszych przeformułowań dokonanych w kra­jach słowiańskich, jest jednym z wybitniej­szych przedstawicieli tak rozumianej poetyki i jej paryskiego ośrodka.Gdy poetyka na nowo się kształtowała, ję­zykoznawstwo strukturalne w tej teoretycznej postaci, w której znaliśmy je z Kursu języko­znawstwa ogólnego Ferdynanda de Saussure’a (w pierwszym i niekrytycznym wydaniu), fak­tycznie, jeśli nie teoretycznie, ustaliło swój właściwy przedmiot zainteresowania.