Poetyka powinna Określić swoje miejsce między dwiema skrajnościami, między zbyt specyficznym a zbyt ogólnym. Ciąży na niej tysiącletnia tradycja, która zawsze, po­przez najrozmaitsze rozumowania dochodziła do tego samego wniosku: należy zarzucić ab­strakcyjną refleksję, należy trzymać się opisu tego, co specyficzne i jednostkowe. Mówiliśmy już o koniecznej komplementarności obu spo­sobów postępowania, która zabrania wszelkiej hierarchizacji. Jeżeli teraz kładziemy nacisk na poetykę, to czynimy tak z powodów czysto stra­tegicznych:  iluż  egzegetów, wykładających nam sens jakiejś bajki, przypada na jednego Lessinga, opisującego prawa rządzące bajką! Ogromna przewaga interpretacji znamionuje dzieje badań literackich i przeciw tej zachwia­nej równowadze, a nie przeciwko zasadzie in­terpretacji należy dziś prowadzić walkę.