Jak każdy ogólny podział, także ten nie mo­że być uznany za absolutny. Istnieją takie nie­obecne elementy tekstu, które są do tego sto­pnia obecne w zbiorowej pamięci czytelników danej epoki, że mamy do czynienia praktycznie ze stosunkiem in praesentia. I odwrotnie, odcinki dostatecznie długiej książki mogą się znajdować w takim oddaleniu od siebie, że ich stosunek przestaje różnić się czymkolwiek od stosunku in absentia. Niemniej ta opozycja umożliwi nam wstępne pogrupowanie konsty­tutywnych elementów dzieła literackiego. Cze­mu ona odpowiada w naszym czytelniczym doświadczeniu ?Stosunki in absentia są stosunkami sensu i symbolizacji. Dany signans „znaczy” dane si­gnatum, jeden fakt przywołuje drugi, jakiś epizod symbolizuje pewną ideę, a jakiś inny ilustruje pewien stan psychologiczny.