„Istota techniki artystycznej w poezji tkwi w powtarzających się regularnie nawro­tach na wszystkich poziomach językowych” .„Na wszystkich poziomach” — określenie to wskazuje na wszechobecność stosunków przej strzennych: całe opowiadanie może być tak samo poddane temu porządkowi, jeśli zostanie^ oparte na symetrii, gradacji, powtórzeniu, antytezie itp. Również do przestrzennego porównania sięgnął Proust dla opisania swojego dzieła; użył wyrazu: Katedra.Dzisiejsza literatura kieruje się ku opowia­daniom typu przestrzennego i czasowego, z usz­czerbkiem dla przyczynowości. Taka książka, jak Dramę Philippe Sollersa, wprowadza dzięki złożonym stosunkom wzajemnym oba porządki, uwydatniając czas pisania i stosując na prze­mian oba typy wypowiedzi prowadzonej przez ja i on.