Jeżeli teoria semantyki literackiej znalazła się obecnie w impasie, to jedną z przyczyn te­go stanu rzeczy jest to, że najrozmaitsze fak­ty — choc mające wspólną cechę — semanty- cznosć, zostały wrzucone do wspólnego worka. Zadaniem naszym jest więc przede wszystkim pogrupowanie problemów (a nie ich rozwiązy­wanie). Na wstępie należałoby, idąc za współczes­nym językoznawstwem, rozróżnić dwa typy za­gadnień semantycznych: formalne i substancja­lne, sprowadzające się do pytań: jak dany tekst znaczy? oraz co dany tekst znaczy?Pytanie pierwsze znajduje się w centrum uwagi semantyki językoznawczej. Jest jednak tak, że podejście językoznawcze wykazuje dwa ograniczenia: z jednej strony, badacze zajmują się samym znaczęniem w ścisłym sensie tego słowa, pomijając wszystkie problemy ko­notacji, ludycznego użycia języka, metaforyzacji; z drugiej natomiast strony, nie wychodzą poza zdanie, podstawową jednostkę językową.