Zjawiska temporfelne stały się ostatnimi cza­sy przedmiotem gruntownych studiów, co zwalnia nas tu od dłuższego ich omawiania; poprzestaniemy tylko na wskazaniu głównych problemów. Najłatwiejszym do zaobserwowania sto­sunkiem jest oczywiście porządek: porzą­dek czasu opowiadającego (mówienia) nie może nigdy być w pełni równoległy do czasu opo­wiadanego (fikcji); przed i p o z koniecz­ności przeplatają się ze sobą. Te przeplatanki wynikają :z różnicy natury tych dwóch ternporalności:’ temporalność wypowiedzi jest jedno­wymiarowa, temporalność fikcji — wielowy­miarowa. Niemożliwość osiągnięcia paralelizmu prowadzi do a n ac hr o n i i, których dwa typy rzucają się wyraźnie w oczy: retrospekcje, czyli nawracanie do przeszłości, oraz prospekcje, czyli antycypacje.