Inną kategorią pozwalającą na identy­fikację najrozmaitszych rejestrów mowy jest obecność lub nieobecność odniesienia do jakiejś wcześniejszej wypowiedzi. Można nazwać monowalentną wypowiedź (o której też moż­na mówić tylko jako o przypadku granicznym), która nie e wakowałaby w żadnym stopniu ja­kichkolwiek wcześniejszych sposobów mówie­nia, poliwalentną natomiast taką, która czyni to w sposób mniej lub bardziej jawny.Klasyczna historia literatury z podejrzliwoś­cią odnosiła się do tego drugiego typu pisar­stwa. Jedyną dozwoloną formą była ta, która ośmieszała i pomniejszała właściwości uprzed­nich wypowiedzi, a więc parodia. Brak akcen­tu krytycznego w takiej wypowiedzi sprawiał, że historyk literatury mówił o plagiacie.