Wszelkie dzieło jest więc rozpatrywane jedy­nie jako przejaw abstrakcyjnej i ogólnej struk­tury, której jest tylko jednym z możliwych urzeczywistnień. W ten sposób ta nauka nie zajmuje się realnymi dziełami, lecz możliwą literaturą, innymi słowami: tą abstrakcyjną właściwością, która stanowi specyficzność lite­rackiego faktu, literackością. Celem tego ro­dzaju badania nie jest artykulacja parafrazy, czy rozumowane streszczenie konkretnego […]

Poszczególne teksty będą jedy­nie przypadkami szczegółowymi, które pozwolą opisać własności literatury.Czy sam termin „poetyka” odpowiada temu pojęciu? Wiadomo, że jego sens zmieniał się w dziejach; niemniej opierając się na tradycji, jaik również na niedawnych, choć odosobnio­nych przykładach, można nim posługiwać się bez obaw. Już Paul Valery stwierdzając ko­nieczność istnienia takiej nauki nadał jej tę samą […]

Wy­raz Poetyka odnosić się będzie w naszym wy­kładzie do całej literatury, wierszowanej lub nie wierszowanej; ale my będziemy mówić pra­wie wyłącznie o twórczości prozatorskiej.Warto przypomnieć dla uzasadnienia takiego użycia owego terminu, że najsłynniejsza zpoe t y k. Poetyka Arystotelesa nie była niczym innym jak teorią dotyczącą właściwości pew­nych typów wypowiedzi literackich. I wreszcie sam termin […]

Między poetyką a interpretacją występuje sto­sunek komplementamosoi i to w całym tego słowa znaczeniu. Teoretyczna refleksja nad poetyką, która rezygnuje z obserwacji dzieł istniejących, okazuje się jałowa i nieskuteczna. Dobrze znają tę sytuację językoznawcy; słusz­nie powiada Emile Benvemiste, że „Refleksja nad językiem jest owocna tylko wtedy, gdy zajmuje się najpierw ‘rzeczywistymi językami”. Interpretacja jest wcześniejsza i […]