Po dokonaniu przeglądu tych własności języ­kowych wypowiedzi, których systematyczna obecność tworzy jakiś rejestr, musimy teraz przejść do tego, co stanowi o istocie strony językowej literatury, do problematyki nie tak znów odległej, a jednak różnej od tam­tej. Fikcja książkowa przechodzi od następują­cych po sobie zdań do świata wyobrażanego, a że -przeniesienie to jest wszechobecne, jego ważność i […]

Nie trzeba ulegać przedstawiającej iluzji, która zaciemniała przez długi czas tę metamorfozę: nie ma mowy o istnieniu najpierw jakiej­kolwiek rzeczywistości, a dopiero potem jej tekstowego przedstawienia. Tekst literacki jest tym, co dane, jest on punktem wyjścia konstrukcyjnego wysiłku, który doko­nuje się w umyśle, tego kto czyta, ale który nie jest nikim indywidualnym, skoro konstruk­cje są analogiczne […]

Ta metamorfoza wypowiedzi w fikcję może dokonać się dzięki całemu zbiorowi informacji zawartych w wypowiedzi, zbiorowi z koniecz­ności niezupełnemu (stąd „schematyzm” tekstu literackiego, o którym mówił Ingarden), ponie­waż rzeczy nigdy nie może wyczerpać ich nazwa i właśnie ze względu na absolutną nie­możliwość ich wyczerpania, istnieje tysiąc spo­sobów przywoływania tej samej rzeczy. Infor­macje te będą modulowane […]