Ostatnią istotną właściwością charakte­ryzującą stosunek aachodzący między czasem wypowiedzi a czasem fikcji jest częstotli­wość. Trzy możliwości teoretyczne nasuwają się tutaj: opowiadanie syngulatywne, w którym jedna wypowiedź przywołuje jedno zdarzenie, opowiadanie repetytywne, w którym wiele wypowiedzi przywołuje jedno to samo zdarzenie, wreszcie wypowiedź i t e- r a t y w n a, która sama jedna przywołuje […]

Wiadomo, ile korzyści odnieśli z tych zabiegów angielscy powieściopisarze XVIII wieku, szczególnie w dziełach epistolarnych (Richardson, Smollet); wykorzystuje je także Laclos w Niebezpiecznych związkach, żeby unaocznić naiwność jednych (Cecylia, Danceny, pani de Tourvel), wiarołomstwo dru­gich (Valmont, pani de Merteuil). Zabiegi te obejmują oczywiście inne elementy aspektu językowego; pamiętajmy przy tym o czasowej deformacji powstającej nieuchronnie […]