Stopień obecności narratora w tekście może jednak ulegać rozmaitym zmianom. Nie tylko dlatego, że jego interwencje — o których wspo­minaliśmy — mogą być bardziej lub mniej dy­skretne. Ale dlatego też, że opowiadanie roz­porządza dodatkowym środkiem, żeby uczynić narratora obecnym: może wprowadzić go do środka fikcyjnego świata. Różnica między ty­mi dwoma przypadkami jest tak wielka, że […]

Występuje’ czasem tendencja do minimaliza­cji roli tej opozycji oparta na redukcjonistycznej koncepcji mowy. Otóż istnieje nieprzekra­czalna granica między opowiadaniem, w któ­rym narrator widząc to wszystko, co widzi jego bohater, nie pojawia się na scenie, a opowia­daniem, w którym bohater-narrator mówi j a. Zmieszanie obu typów w jedno sprowadzałoby język do zera. Zobaczyć dom i powiedzieć […]

Z chwilą gdy podmiot wypowiadania staje się podmiotem wypowiedzi, nie jest to już ten sam podmiot, który mówi. Mówić o sobie, znaczy to, nie być już tym samym sobą. Au­tor jest nie do nazwania; jeśli pragniemy na­dać mu imię, zostawia je nam, lecz sam znika; anonimowość jest odwiecznym schronieniem autora. Wymyka się tak samo, jak […]